Een boos stampende puber, schreeuwt: ‘je vertrouwt me ook nooit!’ Je wilt eigenlijk zelf boos terug reageren (‘ja inderdaad, ik KAN je ook niet vertrouwen!’). Het is dan weer dit, dan weer dat, achter de rug om, liegen, stiekem dingen doen… En als je ernaar vraagt is het ontkennen, dan wel een hoop drama maken (en uiteindelijk kom je er vaak toch achter dat het niet zo is als wordt gezegd).

Pffft, even diep ademhalen. Rustig met je puber praten om te proberen te ontdekken wat er achter dit gedrag zit. > Je kind heeft geen zin in gezeur, wil in goed daglicht komen bij vrienden, is bang voor straf of afkeuring.
Laat zien, straal uit, vertel dat je eerlijkheid en openheid belangrijk vindt (vooral : zelf laten zien hoe jij omgaat met situaties, wees zelf open en eerlijk). Prijs je kind als het open en eerlijk is: ‘Ik vind wat je hebt gedaan niet goed, maar ben blij dat je het eerlijk vertelt.’ Probeer niet te veel te verbieden, misschien een idee om hierbij aan jezelf als puber te denken ;). Overleg samen, verzin samen oplossingen, geef de ruimte binnen de door jou (en je partner) gestelde kaders.
Wil je een consequentie inzetten op het liegen? Laat het dan een passende consequentie zijn, gelinkt aan het liegen – maar niet een grootse straf. Dat werkt vaak averechts. Bijvoorbeeld: telefoon innemen t.o.v. kosten aftrekken van het zakgeld.

Misschien heb je na het lezen toch nog vragen; bijvoorbeeld over jouw aanpak thuis, of over de reacties van je kind of het gedrag van je kind in sommige situaties. Soms reageert je kind alsnog op een manier die je echt niet begrijpt, maar wel graag wil begrijpen. Ik wil je daar graag bij helpen. Boek een gratis adviesgesprek met mij via www.bureaugoal.nl