‘Je vertrouwt mij niet!’
Een boos stampende puber, schreeuwt: ‘je vertrouwt me ook nooit!’ Je wilt eigenlijk zelf boos terug reageren (‘ja inderdaad, ik KAN je ook niet vertrouwen!’). Het is dan weer dit, dan weer dat, achter de rug om, liegen, stiekem dingen doen… En als je ernaar vraagt is het ontkennen, dan wel een hoop drama maken
Schiet nu eens op ….
Hoeveel ochtenden hoor je dit jezelf zeggen tegen je kind(eren)? “Kom op, we moeten gaan. Vooruit! Je snapt toch wel dat we zo te laat komen?!” Hoe meer haast je hebt, hoe langzamer je kind lijkt (mee) te werken. Je merkt dat je kind misschien wel trager wordt, of iets anders gaat doen; bijvoorbeeld ergens mee
Fijn slapen
Door het geknal van vuurwerk nu, lig ik soms wakker. Gelukkig is dat maar tijdelijk, over een paar dagen is alles opgeknald! Misschien heeft jouw kind vaker last van niet in slaap kunnen komen. Het ‘spannende’ einde jaar, met knallen en lichtflitsen zal niet helpen. Uit wetenschappelijk onderzoek (niet uitgevoerd in het laboratorium, maar juist
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand ….
Als ik uit de douche stap, kijk ik bijna automatisch in de spiegel. ‘O, wat een wallen onder mijn ogen; een paar pukkeltjes op mijn bovenbenen en de zwangerschapsstrepen zijn ook goed zichtbaar’. Direct gaat het over alles wat ik niet mooi vind. Nu gebruik ik niet zoveel make-up, maar hoorde ik pas wel van
Je neus groeit!
Het pak koekjes in de la is halfleeg, dat is vreemd – gisteren had je een nieuw pak gekocht. Je vraagt aan je kind of het hier iets vanaf weet. Je kind ontkent in alle toonaarden, maar in de mondhoeken zie je koekkruimels zitten. Liegen mag niet, toch? Moet ik me om zo’n overduidelijke leugen
Emotie uiten
‘Er is niks aan de hand’, ‘stoppen met huilen’, ‘niet zo boos doen’. Herkenbare zinnen die (vaak) op het puntje van je tong liggen? Ik betrap mezelf er vaker op: zeker als ik moe ben, dan is het opzetten van een keel door onze kleine man echt even teveel… Ik geef een boze reactie, of
Jouw blik
Na een fijne dag werken kom ik thuis en zuchtend begin ik tegen mijn partner over het stapvoets rijden en de rode stoplichten voor je op de A325 zit. De kleine speelt zelfstandig een uur lekker buiten, maar ik word gelijk boos als hij vervolgens met vieze laarzen door de kamer stapt. Helaas focussen mensen
Slecht weer bestaat niet,
slechte kleding wel. Deze quote kwam ik pas tegen, nu moest ik er weer aan denken. Brr, koud – sneeuw. Niet bij onze kleine man: joepie! Sneeuw, zelfs na het avondeten nog even naar buiten en sneeuwpopjes maken. En vanmorgen: Bah, slecht weer, dan toch maar niet op de fiets…. Alles weer nat…. Aan de
Beeldschermtijd, hoe pak ik dat aan?
Ouders stelden mij pas deze vraag. “Je leest van alles over hoe ontzettend slecht beeldschermtijd is. Dat het de hersenontwikkeling beïnvloedt; zorgt voor oogproblemen, concentratieproblemen en allerlei andere problemen. Kun jij vertellen hoe jouw kijk hierop is? (Enne hoe pak jij dat aan bij jouw kind?)”. Het klopt dat er vanuit wetenschappelijk onderzoek is aangetoond
Herfst, stilstaan en loslaten
Overal in de winkels ligt de herfst en Halloween decoratie in de schappen. Van groen naar geel, rood, bruin. De blaadjes aan de bomen verkleuren en laten los. Een mooi moment om ook zelf stil te staan, los te laten. Wat denk ik snel, geef ik negatieve labels? Hoe zie ik situaties, hoe benoem ik
“Ik lust het allemaal niet”
zegt ze tegen mij, “geen fruit en ook geen groente”. Ik kijk haar even verbaasd aan, er is zoveel keus. Er zijn zoveel verschillende soorten groenten en fruit. We praten verder over wat precies, gaat het om de structuur, wat vrienden wel of niet eten, de geur ervan, de vorm. Dat maakt allemaal niet uit,
Alles tegelijk
‘Kan ik je helpen?’ … ‘Nee, dat is niet eerlijk! Piet, iiiikkkkkk had het gevraagd, ga aan de kant!’ -Piet wordt weggeduwd en valt. Boos en bedroefd. Het gaat vaak goed, een leuk en lief kind. Behulpzaam, vriendjes, gezellig kletsen. Maar soms zo ontzettend kwaad en verdrietig. Schreeuwen, slaan, schoppen en huilen. Alle emotie komt
